jesienne dzierganie, c.d.

Po wykonaniu jednej dużej sowy, poproszono mnie o wykonanie drugiej, a że ostatnio nie mam za wiele do roboty po za robótkami, ostatnie trzy dni oddawałam się niezwykle odprężającemu szydełkowaniu i dzierganiu na drutach. W tle leciał sobie serial, na który nie miałam czasu, przez ostatnie 6 lat i teraz również w tej kwestii nadrabiam zaległości (xoxo, if you know what i mean;)

Oczywiście muszę się pochwalić drugą sową.

Oczy sowy dla wielu osób mogę wydawać się odrobinę psychodeliczne... ale zapewniam, tak właśnie miało być :D No i na czyjejś głowie nie wyglądają wcale tak strasznie poważnie, jak się może wydawać. 

Po za Sowami, zostałam natchniona do wydziergania czapy, pod kolor komina, który uwielbiam, a który do niczego mi nie pasował. 

Nie pozostało mi nic innego jak udać się do mojej lokalnej pasmanterii "U Krysi" (jestem stałą klientką:P) i dobrać coś imitującego kolorem mój komin, który tak w ogóle, kiedyś był szalikiem. 

Oto czapa:

Według pewnego wzoru, którego nauczyła mnie moja ciocia, będąca dla mnie wyrocznią w sprawach włóczkowo-szydełkowo-drutowych, ilość oczek jakie powinien mieć ten berecik, wyniosła 200. Po tym jak skończyłam, okazało się, że mogłyby się tam zmieścić dwie głowy (jakiś błąd w obliczeniach musiał mi się wdać...)

Jednak to nie wyszło czapie na złe. W sobie tylko znany sposób, przerobiłam czapę tak, że jest ona podwójcie ciepła;) Jedno jest pewnie, zima mi nie straszna.

Zwieńczeniem wszystkiego jest oczywiście pomponik tudzież bąbelek :D

A tak czapa prezentuje się na mnie:

 

Obok szalika widać brochę - różyczkę z fioletowej włóczki. Również moje dzieło (jest tak stara, że nie pamiętam od jak dawna ją noszę przy tym płaszczu...)